Johannes 1:45-51

Vandaag vieren wij het feest van de heilige Bartholomeüs, een van de twaalf apostelen. Hij reisde veel om het Woord van God te verspreiden en bezocht plaatsen als India, Ethiopië, Lycaonië (het huidige Turkije), Parthië (het huidige Iran) en Armenië. In Armenië zou de apostel op bevel van de Armeense koning Astyages de marteldood gestorven zijn door villen en onthoofding. Ons huidige beeldhouwwerk, in de Duomo van Milaan, toont de heilige die van zijn huid is gevild. Gemaakt door beeldhouwer Marco d'Agrate in 1562, zien we de heilige Batholomeüs een soort mantel dragen op zijn schouders en rond zijn lichaam. Maar het is zijn eigen huid, een duidelijke verwijzing naar de martelingen die hij moest doorstaan toen hij de marteldood stierf. Het beeld toont weinig emotie of pijn. Het is meer een studie en presentatie van de menselijke anatomie, typisch voor de 16de eeuwse belangstelling voor wetenschap en het lichaam. Het beeldhouwwerk is dus evenzeer een oefening in deugdzame academische studie van de spieren en de structuur van het menselijk lichaam, als dat het over de heilige Bartholomeus gaat.

Het beeld is zeer klassiek van stijl - zozeer zelfs dat de beeldhouwer aan de voet van het beeld een korte inscriptie toevoegde met de tekst: "Non me Praxiteles, sed Marcus finxit Agrates" ("Ik ben niet gebeeldhouwd door Praxiteles, maar door Marco d'Agrate"), verwijzend naar de "angst" van de beeldhouwer dat het beeld niet van hem zou zijn, omdat het zo klassiek van stijl was; maar dat het in plaats daarvan zou kunnen worden toegeschreven aan Praxiteles, een van de bekwaamste en beroemdste beeldhouwers uit Athene in het Oude Griekenland.

De heilige Bartholomeüs werd ontdaan van zijn huid, zijn ultieme offer, om te getuigen van God. Hij leert ons hoe wij, om God te dienen, uiteindelijk ook van alles ontdaan kunnen worden alvorens onze Maker te ontmoeten...