Johannes 15:9-11

In onze evangelielezing van vandaag lezen we hoe Jezus verlangt naar vreugde voor zijn discipelen. Hij zegt '...opdat mijn eigen vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge zijn.. Jezus heeft het niet over vreugde in het algemeen, nee: hij zegt dat 'mijn eigen vreugde' in u mag zijn. Het is een zeer specifieke vreugde die hij voor ons verlangt: een vreugde die diep geworteld is in Jezus. Vergeet niet dat deze woorden werden gesproken in de nacht voordat Hij werd gekruisigd. Jezus kon over vreugde spreken aan de vooravond van de verschrikkelijke gebeurtenissen die zich zouden voltrekken, omdat zijn vreugde geworteld was in de grote overtuiging dat zijn Vader hem oneindig liefhad. Het besef dat ook wij oneindig geliefd zijn door God moet ons vreugde brengen.

De vreugde die Christus ons toewenst, is meer dan een simpele levensvreugde. Volgens de negentiende eeuwse Franse historicus Jules Micheletla joie de vivre is een harmonieuze toestand, een vredig bestaan in de natuur". Wij associëren deze 'levensvreugde' met al die dingen die het leven leuk, plezierig en de moeite waard maken. Deze aardse joie de vivre is levendig afgebeeld in ons schilderij van Paul Signac. In zijn pointillistische stijl (een schildertechniek waarbij kleine, duidelijke kleurstippen in patronen worden aangebracht om een beeld te vormen), beeldt hij families en vrienden af die genieten van een dagje aan het strand. Mensen varen op zee, een man beschildert een doek, in de verte dansen mensen, vrouwen spelen met hun kinderen, mannen spelen jeu de boules, enz... de volledige titel van het schilderij luidt "In de tijd van harmonie. De Gouden Eeuw ligt niet in het verleden, maar in de toekomst".

Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat in de Evangeliën, vreugde verschijnt als 'de kenmerk van de christen. Het is het zichtbare resultaat van de vervulling met de heilige Geest en behoort tot de voornaamste vruchten van het christelijk leven.