Lucas 1:39-45

We blijven in Vlaanderen met vandaag het schilderij van Rogier Van der Weyden .... Kort na de Aankondiging, die we gisteren bespraken, bezoekt Maria haar nicht Elisabeth, die ondanks haar hoge leeftijd op wonderbaarlijke wijze zwanger werd en zes maanden lang de toekomstige Johannes de Doper droeg. De afbeelding is een levendige weergave van deze ontmoeting tussen de Vrouwe en Elisabeth, die beiden elkaars baarmoeder vasthouden. Het landschap achter Maria heeft veel kleine kronkelweggetjes, waaruit blijkt dat zij een lange weg heeft afgelegd om haar nicht te bezoeken. Achter Elisabeth zien we de deur van haar huis nog openstaan, waaruit blijkt dat ze zich haastig naar buiten heeft gehaast; haar man Zacharias is buiten te zien spelen met een hond. Honden symboliseren leiding, bescherming, trouw, loyaliteit en waakzaamheid. Elk van de twee figuren erkent elkaars wonder van zwangerschap, maar het zijn de uitgestrekte arm en de bleke hand van Elisabeth, afgezet tegen de kobaltblauwe jurk van Maria, die het middelpunt vormen... De gebaren van hun handen, tegelijk teder, beheerst en zacht, vertellen evenveel als hun gelaatsuitdrukkingen.

Stel je voor dat Maria deze reis maakt, met dit grote mysterie in haar schoot. Zij is de schoot van God. Ze moet zo opgelucht zijn geweest toen ze bij Elisabeth en Zahcharias aankwam. Geen wonder dat ze zich verheugden toen ze elkaar zagen, zoals afgebeeld op ons schilderij. Lucas beschrijft het zo mooi 'toen Elizabeth de groet van Maria hoorde, sprong het kind in haar schoot'. Nu Kerstmis nadert, mogen ook wij ervaren dat Gods liefde opkomt in ons en in hen met wie we in contact komen...