Lucas 6:20-26

Aan het eind van de jaren vijftig begonnen veel Amerikaanse schilders de beeldtaal en motieven van strips en popcultuur te bewerken en in hun kunstwerken te integreren. Een van de baanbrekende kunstenaars van deze Pop Art-beweging was Roy Lichtenstein. Zijn Crying Girl hier gaat verder dan alleen een weergave van stripverhaalemoties. Lichtenstein verbeeldt de glamoureuze idealisering van een Amerikaans meisje. Maar er is meer aan de hand. Aan de buitenkant lijkt ze mooi, maar vanbinnen barsten de emoties los, wat laat zien dat ze onder de perfectie echt worstelt... Ze lijkt bijna gevangen, wat volgens Lichtenstein de toestand weerspiegelt van veel vrouwen in Amerika tijdens de jaren zestig, toen vrouwen streden voor gelijkheid. Naast het schilderij van de huilende vrouw kunnen we bijna de troostende woorden van Jezus plaatsen: "Gelukkig gij die nu weent, gij zult lachen".

In de lezing van vandaag gaat Jezus tegen de stroom van ons instinct in. Gewoonlijk willen we van huilen naar lachen, van armoede naar rijkdom, of van honger naar eten, enz... Maar Jezus vertelt ons dat elk van deze minder gewenste toestanden (van waaruit we instinctief zouden willen gaan) toestanden van zegen kunnen zijn. Het is dus een boodschap van hoop, dat ieder van ons die verdrietig is en huilt, gezegend is, omdat er een tijd zal komen dat God die tranen van onze ogen zal afwissen... Want we hebben allemaal wel eens gehuild in ons leven (het verlies van een familielid, ziekte, teleurstellingen op het werk, etc...). In een cultuur die kracht hoog in het vaandel heeft staan en zich ongemakkelijk voelt bij tranen, vertelt Jezus ons dat hij met ons meeloopt in ons tranendal... en dat God onze tranen zal veranderen in vreugdekreten...