Lucas 9:43-45

In onze evangelielezing van vandaag lezen we hoe de discipelenbegrepen Jezus niet en waren bang om Hem te vragen over wat Hij net had gezegd'. Het is gemakkelijk voor ons om te denken dat de discipelen erg traag waren in het begrijpen van Jezus. Maar achteraf gezien zou dat natuurlijk een ongenadige opmerking zijn. Voor ons allemaal geldt dat terugkijken op onze eigen ervaringen soms kan leiden tot openbaringsmomenten, wanneer we plotseling begrijpen waarom iets jaren geleden werd gezegd, of waarom we bepaalde beproevingen moesten doorstaan. Als volwassenen herinneren we ons vormende ervaringen die toen weinig zin hadden, maar nu we met volwassen ogen en een beter begrip van de wereld om ons heen kijken, zijn die vroege ervaringen zinvol en passen ze in het plaatje van wie we zijn geworden.

Onze lezing van vandaag geeft ons het gevoel dat wij allen op geloofsreis zijn en dat wij bepaalde dingen nu weliswaar niet begrijpen, maar later misschien wel. De discipelen, ook al leefden zij zo dicht bij Christus, hadden ook precies die ervaring. Denk bijvoorbeeld aan de Transfiguratie, waar Christus' binnenste kring, Petrus, Jacobus en Johannes, getuige waren van iets verbazingwekkends en niet volledig begrepen wat zij zagen. Pas na de verrijzenis begrepen zij de Transfiguratie.

Het leven biedt beproevingen en ervaringen die ons even in verwarring brengen. We kunnen ons afvragen, zoals in ons neonlichtkunstwerk, 'Wat betekent dit? van Joseph Kosuth, een van de Amerikaanse pioniers van conceptuele kunst en installatiekunst. Maar wij moeten, zoals Petrus, Jacobus en Johannes, erop vertrouwen dat God altijd de leiding heeft en ons de waarheid zal openbaren op Zijn eigen tijd.