Vanitas Stilleven,
Geschilderd door Herman Henstenburgh (1667-1726),
Circa 1700,
Aquarel, gouache en Arabische gom op perkament
© Metropolitan Museum, New York
Vanitas Stilleven,
Geschilderd door Herman Henstenburgh (1667-1726),
Circa 1700,
Aquarel, gouache en Arabische gom op perkament
© Metropolitan Museum, New York
Allerzielen
Markus 15:33-39,16:1-6
Toen het zesde uur was aangebroken, was er duisternis over het hele land tot het negende uur. En op het negende uur riep Jezus met luide stem: "Eloi, Eloi, lama sabachthani?" wat betekent: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Toen sommigen van hen, die erbij stonden, dit hoorden, zeiden zij: "Luister, hij roept Elia aan. Iemand rende heen en drenkte een spons in azijn, en terwijl hij die op een rietstengel legde, gaf hij hem te drinken, zeggende: "Wacht maar, of Elia zal komen om hem naar beneden te halen. Maar Jezus slaakte een luide kreet en blies zijn laatste adem uit. En het voorhangsel van de tempel werd van boven tot onder in tweeën gescheurd. De centurio, die voor hem stond, had gezien, hoe hij gestorven was, en hij zeide: Waarlijk, deze man was een zoon van God.'
Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria van Magdala, Maria de moeder van Jacobus en Salome specerijen om Hem te zalven. En heel vroeg in de morgen op de eerste dag van de week gingen zij naar het graf, juist toen de zon opkwam.
Zij hadden tegen elkaar gezegd: "Wie zal voor ons de steen van de ingang van het graf wegrollen?" Maar toen zij keken, zagen zij dat de steen - die zeer groot was - al was weggerold. Toen zij het graf binnengingen, zagen zij aan de rechterzijde een jongeman in een wit gewaad zitten, en zij waren stomverbaasd. Maar hij zei tot hen: "Er is geen reden tot ongerustheid. Jullie zoeken Jezus van Nazareth, die gekruisigd is: hij is opgestaan, hij is niet hier. Zie, hier is de plaats waar ze hem gelegd hebben.
Bespiegeling over de aquarel op papier
Waarschijnlijk hebben we het afgelopen jaar allemaal wel eens vrienden of familie verloren, zelfs een paar die ons zeer na stonden. Vandaag is een dag waarop we voor hen allen bidden. Ook al zijn ze heengegaan, we houden nog steeds van hen. En die liefde kan uitgedrukt worden door gebed. We weten dat veel van onze vrienden en familieleden goede mensen waren. Maar we weten ook dat ze mensen waren. Dus niet wetende waar ze op dit moment zijn, bidden we voor hun zielen.
Als katholieken geloven wij dat wanneer wij sterven onze ziel naar drie plaatsen kan gaan: de hemel, de hel of het vagevuur. De zielen die naar de hemel gaan, zijn zij die gestorven zijn in een staat van volmaakte genade en gemeenschap met God. De hel is de plaats waar de zielen terechtkomen als zij in doodzonde zijn gestorven. De middelste plaats, om zo te zeggen, waar onze zielen heen kunnen gaan is het vagevuur. Men denkt dat de meeste mensen die vrij zijn van doodzonde, maar nog wel in een staat van lichte zonde verkeren, daar waarschijnlijk terechtkomen. Het vagevuur is dus een plaats waar de zielen kunnen worden "gezuiverd" en gereinigd voordat zij worden uitgenodigd in de hemel (zie Catechismus van de Katholieke Kerk nr. 1030). Onze gebeden vandaag kunnen deze zielen rechtstreeks helpen.
Ja, het leven is vergankelijk, het gaat snel en voor we het weten verlaten we deze aardse kusten. Juist deze gedachte leidde tot een hele stijl van genrestukken, ontstaan in de 17e eeuw. In een tijd van grote koopmansrijkdom en militaire conflicten in Europa, werden schilderijen en tekeningen gemaakt om de toeschouwer te herinneren aan de vergankelijkheid van het leven. Deze vanitas schilderijen waren gevuld met symbolische verwijzingen. Onze zeer gedetailleerde aquarel op papier van de Nederlandse kunstenaar Herman Henstenburgh toont muziekbladen (die het aardse genot van het luisteren en de vergankelijkheid van het menselijk bestaan weergeven), een fluit (waarvan de klanken mensen zouden verleiden), een uitgeblazen kaars, een omgevallen zandloper, en bloeiende bloemen, allemaal rondom een schedel. Hoezeer we ons ook omringen met aardse geneugten en opwinding, we zullen allemaal eindigen als de schedel in ons schilderij....
Maar vandaag zijn wij in het bijzonder geroepen om hen te gedenken die gestorven zijn, in het bijzonder hen die het afgelopen jaar gestorven zijn. Wij bidden voor hun vreugdevolle hereniging met onze liefhebbende Schepper.
Deel deze evangelielezing
Vond je deze evangelielezing en kunstoverdenking leuk?
Neem deel aan de discussie over dit kunstwerk & Evangelielezing
Lezingen gerelateerd aan Marcus 15:33-39,16:1-6
Word lid van onze gemeenschap
Naast het ontvangen van onze dagelijkse lezing van het Evangelie en kunst reflectie, kunt u zich aanmelden voor een gratis lidmaatschap:
- Commentaar en interactie met medeleden
- Bewaar uw favoriete lezingen en kunstwerken
- Toegang tot de inhoud voor leden
