Markus 7:31-37

Telkens als ik de lezing uit het Evangelie van vandaag lees, valt mij het fysieke element van de genezing op. Jezus gebruikt speeksel en aanraking. Dit fysieke element wordt heel erg voortgezet in en maakt deel uit van de sacramenten die we vieren. In het doopsel gebruiken we water en olie. Bij de Ziekenzalving worden het voorhoofd en de handen gezalfd met Heilige Olie. In de Eucharistie worden brood en wijn het Lichaam en Bloed van Christus... de lichamelijke kant van de sacramenten is belangrijk. Dit zijn allemaal uiterlijke tekenen om ons innerlijke genade te geven. Het uiterlijke fysieke deel gaat hand in hand met de inwendige, spirituele deel. Het materiële en het geestelijke deel zijn onafscheidelijk!

Dit doek van Nicolas Poussin, geschilderd in Rome in 1638, toont een stervende man die met olie wordt gezalfd. Het schilderij maakt deel uit van een reeks van zeven scènes die de sacramenten van de katholieke kerk voorstellen. Dominant in de compositie is de priester in een gele mantel, vergezeld van twee acolieten, van wie er een een exemplaar van de liturgie vasthoudt waarop het woord "Unc-tio" is te onderscheiden. Het is vooral de uitdrukking van de toeschouwers die zo mooi in beeld is gebracht. De moeder van de stervende wiegt zachtjes zijn hoofd. Ze is in de schaduw, maar zo aanwezig bij de stervende man. De vrouw van de man die aan zijn voeten zit, bedekt haar gezicht met een uitdrukking van ontroostbaar verdriet. Zijn dochter, die haar handen in stil gebed houdt, kijkt weg en probeert troost te vinden door met God te praten. Door in dit schilderij zoveel hoofdpersonen af te beelden, elk met verschillende emoties, laat Poussin ons zien dat de dood niet alleen de stervenden treft, maar ook degenen die zij achterlaten...