Naderende onweersbui,
Geschilderd door Martin Johnson Heade (1819-1904),
Geschilderd in 1859
Olieverf op doek
© Metropolitan Museum, New York
Naderende onweersbui,
Geschilderd door Martin Johnson Heade (1819-1904),
Geschilderd in 1859
Olieverf op doek
© Metropolitan Museum, New York
Red ons, Heer, we gaan ten onder!
Mattheüs 8:23-27
Jezus stapte in de boot, gevolgd door zijn discipelen. Zonder waarschuwing brak er een storm los over het meer, zo hevig dat de golven dwars over de boot sloegen. Maar hij sliep. Dus gingen zij naar hem toe en wekten hem en zeiden: 'Red ons, Heer, we gaan ten onder!En hij zei tegen hen: 'Waarom zijn jullie zo bang, jullie mannen van weinig geloof?' En daarmee stond hij op en bestrafte de winden en de zee; en alles werd weer rustig. De mannen waren stomverbaasd en zeiden: "Wat is dat voor een man? Zelfs de winden en de zee gehoorzamen hem.
Reflectie op het schilderij
De Amerikaanse schilder Martin Johnson Heade werkte in de periferie van de Hudson River School. Hij specialiseerde zich niet zozeer in het schilderen van dramatische onderwerpen uit de wildernis, zoals velen van de school deden, maar in het schilderen van meer prozaïsche moeras- en kustlandschappen. Zelfs wanneer hij stormen schilderde, zoals hier het geval is, beeldde hij niet de eigenlijke storm af, maar de gespannen aanloop ervan in de vorm van een zwart wordende hemel en griezelig verlicht terrein. Vooral het licht is opvallend: de donkere hemel, met regen in de verte, en toch helder verlichte groene grasweiden.
In ons evangelie lezen we dat Jezus en zijn leerlingen midden in een storm op een meer zaten. Het ene moment was de zee waarschijnlijk rustig, toen verschenen er dreigende wolken zoals op ons schilderij en plotseling was de storm over hen. In ons evangelie staat dat "zonder waarschuwing een storm over het meer losbarstte". We weten allemaal dat het weer plotseling kan omslaan. Ook onze eigen persoonlijke levensomstandigheden kunnen van de ene minuut op de andere veranderen. Sommige zullen aanvoelen als een seismische storm.
De uitroep die de discipelen in het evangelie van Matteüs van vandaag doen, "Red ons, Heer, we gaan ten onder", kan ons dus sterk bijblijven als we moeilijke tijden doormaken. Matteüs verzekert ons dat de Heer op zo'n uitroep zal reageren. Want Jezus is machtiger dan welke storm ook!
Deel deze evangelielezing
Vond je deze evangelielezing en kunstoverdenking leuk?
Neem deel aan de discussie over dit kunstwerk & Evangelielezing
Lezingen bij Mattheüs 8:23-27
Word lid van onze gemeenschap
Naast het ontvangen van onze dagelijkse lezing van het Evangelie en kunst reflectie, kunt u zich aanmelden voor een gratis lidmaatschap:
- Commentaar en interactie met medeleden
- Bewaar uw favoriete lezingen en kunstwerken
- Toegang tot de inhoud voor leden
Van alle natuurverschijnselen ben ik alleen bang van storm... Bij storm bid ik Onze Lieve Heer van het kruis. Niet dat ik bang dat ik 'zal vergaan', maar gewoon: storm maakt mij bang... het lawaai, het onverwachte! Dan roep ik om Jezus! Het schilderij geeft mij een onbehaaglijk gevoel... het dreigende beeld. Ik snap niet dat dat mannetje zo rustig kan blijven zitten met zijn hondje.
Ik moet zeggen dat een van de dingen die ik leuk vind aan Christian Art is het gebruik van de schilderijen als screensavers op mijn computer. Zeer verrijkend!! Ook de bijbellezingen natuurlijk... Een evangelische vriend van mij hamert er altijd op dat katholieken de bijbel niet lezen. Nou, de tijden zijn veranderd! Het is net zoiets als zeggen dat je in Engeland geen fatsoenlijke maaltijd kunt krijgen - nou het is nu beter dan Frankrijk zeg ik ze!
Nou, ik ben een evangelisch christen en ik ben het met je eens. 😉 Ik ken een aantal evangelischen die hun bijbels minder lezen. Het gaat allemaal om onze eigen individuele passie voor Gods woord nu en ons eigen verlangen om Hem beter te leren kennen.
De vraag "Wie is dit..." verbaast me altijd. De apostelen waren dag en nacht bij hem en zagen zijn genezingen en wonderen en toch begrepen/geloofden zij nog steeds niet dat Jezus de zoon van God is
Het verslag van Marcus is misschien het meest waarheidsgetrouwe van mijn reactie in tijden van turbulentie - "Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?" Hebben Matteüs en Lucas geprobeerd om deze schreeuw van verlatenheid te verzachten?
De stilte voor de storm......
Dit schilderij heeft zoveel schoonheid en evenwicht dat het een gevoel van hoop geeft dat men krijgt na de storm. De stabiliteit van de zittende man en de vredige afstand tussen hem, de hond en het witte zeildoek dat naast hen ligt, spreekt van zo'n transcendente rust die men alleen ervaart nadat Jezus stormen tot bedaren heeft gebracht.
De lucht kan op twee manieren worden waargenomen, donkerder worden of opklaren. Door de rust en stabiliteit voel ik het laatste.
Ik heb echt genoten van de keuze van vandaag om te schilderen en te lezen. Dank u en wees gezegend!
Dat is grappig - ik voelde het tegenovergestelde! Kijkend naar de twee kwetsbare kleine vaartuigen op het water, voelde ik naderend onheil. Je moet wel een heel positief persoon zijn!
Ik weet niet of het positiviteit is of het feit dat ik in mijn leven verschillende stormen heb meegemaakt (waaronder oorlog in Kosovo) dus het ziet er gewoon niet zo bedreigend uit...het lijkt gewoon nergens die "plotseling" factor in de lucht te hebben. Het lijkt zo voorspelbaar...en dat is waarom ik het zo mooi vind ;).